- Co to jest? – pyta pani Eliza.
- Rower górski – odpowiada pan Sułek.
- A gdzie ma koła? – pyta pani Eliza.
- Nie potrzebuje kół, słowo daję!
- A kierownica gdzie?
- Nie ma, cholera jasna, ślepa Pani jest, słowo honoru!
- No tak, kochany panie Sułku, głupia jestem. Łańcucha też Pan nie potrzebuje, prawda, Panie Sułku kochany?
- To jest jasna rzecz. Ani świateł, ani hamulców!
- Bo pan jest czarnym magiem panie Sułku i Pan potrafi wszystko prawa, Panie Sułku? Nawet jeździć na takim rowerze, co nie wygląda jak rower, prawda?
- Tak Pani Elizo. Jestem czarnym magiem i potrafię wszystko. Widzę, ze się pani uczy.
- Tak panie Sułku kochany, bo Pan jest nadzwyczajnym nauczycielem. Najlepszym. Fenomenalnym, fantastycznym…
- Cicho, wiem
- A właściwie jak Pan przy pomocy tej trąbki będzie jechał?
- Ależ Pani Elizo, nic pani nie rozumie, to jest rower, nie trąbka.
Pan Sułek przyłożył małą trąbkę do ust i wydał dźwięk:
„Tju, tju, tju”
- Widzi Pani?
-Tak Panie Sułku kochany, wspaniale pan jedzie, jest pan najlepszy! Gdzie tak Pan jedzie Panie Sułku kochany?
- Cicho, prowadzę właśnie peleton, niech mi Pani nie przeszkadza!
